Cambodja

Cambodja, weer een totaal ander land. Je denkt inmiddels zuid-oost Azie wel te kennen, maar toch blijft het verbazen.

Mijn avontuur begon met de bootrit vanaf de Vietnamese grens naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Prachtig om op deze manier zo'n grote stad op de rivier te enteren. Hetgeen wat hier direct voelbaar is zijn twee dingen: De temperatuur is gigantisch heet en de algehele scooterchaos, gewend van Vietnam, is plotseling verdwenen. Maar wat hier eigenlijk het meest opvalt is de vriendelijkheid van het Khmer volk. Het zijn stuk voor stuk behulpzame mensen die niet direct achter je geld aanzitten, erg fijn. Ook in deze stad geldt echter de regel dat je goed op je spullen moet letten en daar ben ik sinds mijn avontuur in Saigon heeeel goed in geworden. Zonder zorgen heb ik mijn tijd hier dus gespendeerd.

De eerste dag wou ik meer dan graag een dagje geschiedenis proeven doen. Zoals jullie weten is het er hier tijdens het regime van de Rode Khmer flink los gegaan. Ik begin maar even met een feitje om de ernst van de situatie aan te duiden: 50% van de Khmerse bevolking is JONGER dan 15 jaar en maarliefst 1/3e van de bevolking is tijdens dit verschrikkelijke regime om het leven gebracht. Ik heb een tuk tuk bestuurder voor een hele dag ingehuurd en heb me lekker luxe overal heen laten rijden. Het begon bij de Killing Fields. Een plek waar de bevolking onder de belofte van 'een beter leven' naartoe werden geevacueerd en vervolgens een verschrikkelijk lot te wachten stond. Pol Pot, de leider van de Rode Khmer, wou een gelijk volk met zijn gekozen idealen, waardoor men afhankelijk zou zijn van deze man als leider, een ieder die hier buiten viel of opstond tegen het regime was de sjaak. De Killing Fields zelf is hedendaags niet meer dan een groot droog grasveld met een paar bordjes en een stupa in het midden. Het is dan ook de audio-tour die je de rillingen over het lijf bezorgen. Er wordt verwezen naar een boom met scherpe bladeren die gebruikt werd om de kil mee door te snijden, je wordt geleidt naar massagraven, botresten (nog steeds) in de grond, kleding wat overal nog steeds boven de aarde verschijnt, een boom die een verschrikkelijk lot leed door er baby's dood (als een knuppel) tegen aan te slaan en ga zo maar door met de unhumane acties. Het ergste is nog wel de stupa, een gedenktoren waar al de grote botresten bewaard worden. Duizenden en duizenden schedels boven elkaar gestapeld, elk gemarkeerd met een gekleurde sticker wat verwijst naar de afschuwelijke manier waarop ze vermoord zijn. Ik kon het niet droog houden.

Hierna waren we nog niet klaar met al het dood en verderf, de S21 gevangenis was namelijk mijn volgende bestemming. Ik zal deze kort houden. Het is een gevangenis in het centrum van Phnom Penh wat vroeger een schoolcomplex was, maar rond 1965 omgebouwd is tot een gevangenis waar de slachtoffers eerst verbleven alvorens ze naar de Killing Fields werden gestuurd (althans, een deel van de slachtoffers ging op deze manier). Wat deze gevangenis zo 'bijzonder' maakt en anders dan andere is de manier waarop men werd gemarteld. Ze hadden geen martelgetuigen, maar gebruikte alles om hun heen of alledaagse voorwerpen om hun gevangen te ontdoen van hun menselijkheid. Ik zal de voorbeelden maar even achterwege laten, zodat dit verslag nog redelijk voor alle leeftijden leesbaar blijft. Genoeg ellende, tijd voor een biertje op het dak van mijn hostel.

De volgende dag had ik besloten niet verder deze stad te verkennen, maar door te trekken naar Kampot. Hierdoor heb ik heel wat mooie tempels, paleizen en andere pracht en praal gemist, maar eerlijk gezegd heb ik het wel een beetje gezien met de goud overladen massagebouwen.
Kampot is een klein stadje, grenzend aan een tak van de Mekong rivier in het Zuiden van het land. Ik vond het hier prachtig! Het heeft heel wat invloeden vanuit de wereld in hun architectuur gestopt, Frankrijk, Spanje, Cuba (het heeft wat weg van het plaatsje Hoi An, Vietnam). Ik zat in een erg gezellig hostel en heb 's avonds bij het beste Cambodjaanse restaurant ooit gegeten! Er zijn hier 2 locale gerechten overal in het land verkrijgbaar: Lok Lak en Amok. Beide een verheerlijking op je tong, hopelijk kan ik het thuis een beetje namaken.

Kampot heeft kwa activiteiten niet zozeer veel in huis, maar het is het relaxte leefritme, goed eten en mooie locatie wat een bezoek onmisbaar maakt. Helaas kreeg ik hier een keelinfectie en heb ik 3 dagen op bed moeten liggen, heel jammer. Wel heb ik het op kunnen brengen om 's avonds een keer de 'Sunsettour' te doen, wat prachtig was. Met een klein bootje over de rivier met ondergaande zon en eindigen met een klein wondertje, namelijk het zien van vuurvliegjes. Heel spectaculair.

Na aardig opgeknapt te zijn heb ik mijn reis vervolgt naar Kep. Een klein kustplaatsje 20 minuutjes van Kampot vandaan. Kep is zo klein, dat het niet eens een centrum heeft, maar gewoon alles een beetje verspreid. Ik heb het hier erg naar me zin gehad vanwege de prachtige locatie. Ik had een super luxe hostel waar ze gratis fietsen uitleende en waarmee ik telkens naar een heerlijk restaurant ging of andere locale plekjes om te genieten van het Cambodjaanse leven. Ik heb hier ook een trekking gedaan in het Kep National Park. Een aardig groot natuurgebied waar ik mezelf met touwen omhoog moest zien te klauteren in de 32 graden, poeh, wat was dat warm! Gelukkig was ik met 2 leuke Finse meisjes en hebben we na 2,5 uur eindelijk de top bereikt. Wat een overwinning! Tijd voor wat rust de rest van de dag.

Ik was toe aan wat strand, een mooie omgeving met een relaxte sfeer aan het water (opzich had Kep dat ook, maar ik kwam daar nauwelijks andere reizigers tegen). Dus heb ik besloten eerst een nachtje te spenderen op Otris Beach 2 in Sihanoukville om vervolgens naar het mooiste eiland in Cambodja te gaan: Koh Rong. Sihanoukville vond ik niet heel boeiend, maar ik kwam een vriendinnetje tegen die ik in Phnom Penh al had ontmoet, dus konden we samen genieten op het strand. Dat was wel gezellig met 's avonds een heerlijke bbq en een vuurshow.

Dan nu toch echt naar de plek waar iedereen het hier over heeft, het eiland Koh Rong. Men beweerde dat eenmaal bij aankomst iedereen altijd langer blijft dan gepland. Ik kan je alvast zeggen, dat gebeurde mij ook. Wat een paradijs! Ik heb hier uiteindelijk 8 dagen 'niks' gedaan, haha. De enige mogelijke activiteiten op het eiland zijn op het strand liggen of naar een ander deel van het eiland gaan om daar op het strand te liggen. Zoals jullie me wel kennen ben ik niet echt een strandbakker, dus heb ik mijn tijd meerendeels heerlijk besteed in de gezellige restaurantjes en barretjes langs de kust. De eerste 2 dagen heb ik de schaduw op het zand opgezocht en gezwommen in de prachtige helderblauwe zee. De volgende dag een trekking door de jungle naar de andere kant van het eiland: Long Beach. Ook weer erg mooi, maar geen schaduw te bekennen, dus moest ik het maar doen met alle flessen zonnebrand creme in mijn tas, haha. De rest van de dagen waren eigenlijk allemaal niet heel anders. Een langzaam ritme, laat wakker worden, genieten van de mensen om je heen, lekker eten en tussendoor op je blote voeten rondhuppelen, heerlijk voor een paar daagjes zo'n vakantiegevoel. Echter was ik er daarna dan toch wel echt klaar mee en ging ik terug naar het vaste land om mijn nacht bus te pakken naar Siem Reap.

Wat kan ik zeggen over deze tocht? Romantisch? Raar? Genant? Haha, ik reisde samen met een vriendin die ik al vanaf Vietnam overal ben tegengekomen en we deelde heel 'romantisch' een tweepersoonsbed in de bus op, je raadt het al, Valentijnsdag. We hebben zo gelachen! Onze kleine mini coupe was overal gestoffeerd met lederen wanden, knopen en glitter plafond. Onwijs geinige ervaring. We hebben echter wel heel slecht geslapen, want die bedjes zijn natuurlijk totaal niet gemaakt voor onze lange Westerse benen. Maargoed, na een busreis van 13 uur waren we toch eindelijk aangekomen in Siem Reap.

Ik had geboekt bij een hostel die op de nummer 1 stond van meest 'gewaarde hostels', nou, ik kan je vertellen, ik heb geeeen idee wie dat geschreven had! Haha, de dorm (slaapzaal) was een zwijnenstal, dus zijn we maar direct verplaatst naar een eigen prive kamer (zooo fijn!). In prijs maakte het toch niet veel uit. Siem Reap staat bekend om zijn tempels uit de oude imperialistische Khmer periode. Ik heb ruim 3,5 maand gewacht om eindelijk dit fantastische wereldfenomeen te mogen bewonderen! In de ochtend werden we om 4:30 opghaald om vervolgens naar de Angkor Wat te rijden, het grootste religieuze gebouw ter wereld. Het was natuurlijk pikke donker dus allemaal heel spannend om al door de tempel heen te lopen met een zaklampje. We zochten een goed plaatsje op en hebben gewacht tot de zon op opkwam achter de tempel, een prachtig tafereel! Ik kreeg kippenvel over mijn lijf toen ik eindelijk zag waar ik al jaren op had zitten wachten om te mogen bewonderen. Samen met een geruime 1000 man hebben we genoten tot de zon boven de hemel scheen. Daarna direct een bezoekje gebracht aan de tempel. Heel spectaculair wetende dat je in geschiedenis loopt van ruim 1000 jaar geleden. Om even een paar kleine feitjes op een rij te zetten, tijdens de Khmer periode was Angkor (de stad) bewoond door ruim 1.000.000 man, terwijl er in diezelfde tijd in Londen als kleine stadje 50.000 man woonde. Het is dan misschien niet een van de 7 wereldwonderen, maar het doet er zeker niet aan onder. Ik heb twee dagen genoten van al het pracht en praal en voelde me net Lara Croft die als tombraider de tempels ontdekt (De films zijn hier ook openomen).

Na Siem Reap was het tijd voor mijn volgende avontuur. Ik ging vliegen naar Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisie! Ik ben inmiddels al een tijdje hier, maar die verhalen komen later.

Oh en gelukkig Chinees Nieuwjaar!