Chiang Mai - Meditatie Cursus

Na weer een heerlijk bobbelige en kronkelende weg naar beneden teruggekeert in Chiang Mai. Ik vond het echt heel jammer om Pai te moeten verlaten met alle leuke mensen die ik daar ontmoet had. Maargoed, het leven gaat door en ik moet naar mijn geboekte olifantentraining. In Chiang Mai heb ik (ook al voordat ik naar Pai ging) een Brits meisje ontmoet die moest wachten op haar nieuwe pinpas en visum voor Nieuw-Zeeland. Toen ik terugkeerde in het guesthouse zat ze er dus nog steeds! Ik vond het alleen maar harstikke leuk, want het is zo'n grappige meid! Die avond besloten we even wat leuks te gaan doen en ben ik naar de wereldberoemde lady cabaret gegaan (ookwel ladyboy show genoemd). Een Britse man (die ook architectuur studeert) ging met ons mee en vond het natuurlijk allemaal maar raar, maar zag de lol er wel van in.

Ja, wat verwacht je nou bij zo'n show? Ik kan het het beste omschrijven als mini Las Vegas versus Moulin Rouge. Hele charmante dames (Ughum, ik bedoel heren) die er prachtig uitzien! Glitters, veren, hoofdtooien van 3 meter hoog, pruiken en de hele ratteplan op een hoop gegooid. Ik vond het geweldig! Lekker dansen en playbacken op de meest cliche achtige songs die je je kan bedenken (I Will Survive, It's Raining Man, Tina Turner etc.). Ja, dit was echt een heerlijke avond.

De volgende ochtend vroeg op, want ik moest best ver de jungle in voor olifanten training. Ik ga dit kort houden, want ik vond het niet fijn. Het begon al met het feit dat ik in een groep belande met maarliefst 6 Amerikanen, dan weet je dat je al 'fout' zit. En dan de olifanten zelf, de beestjes waren geketend en werden constant geforceerd geduwd en getrokken als ze niet mee wouden werken. Ik weigerde om erop te zitten, maar helaas kon het niet anders en dan was ik ook maar zo'n buitenbeentje. Na 10 min. rijden op de rug van een zeer jonge en speelse olifant was ik er klaar mee. Zoals ik al zei, hij is speels, hij vind het leuker om af en toe lekker wat te knabbelen, een beetje zijn eigen ding te doen en net als ieder kind lekker eigenwijs te zijn. Hij kon mij dus ook niet goed geconcentreerd laten zitten, dus besloot hij mij eraf te gooien (geen zorgen, na 3 daagjes was mijn linkerbeen weer opgeknapt). Ik was het dus ook zat en besloot niet meer mee te doen in deze toeristische attractie en heb verder gewandeld. Echter kregen we die dag wel een heerlijke lunch en heb ik geleerd hoe je papaya-salade kan maken, ma, pa, weet dus maar wat je te wachten staat als ik weer thuis ben! Haha. Wat wel leuk was is die schattige beestjes lekker wassen en zien hoeveel plezier ze hebben in het water. Nu maar hopen dat deze attractie snel ophoudt.

De avond verliep een beetje eenzaam, want al mijn vrienden waren weg en ik vond de mensen in het guesthouse die avond minder vermakelijk. Wel heb ik nog met een Duits meisje (zo'n 80% van alle reizigers hier is Duits! En ook veel Fransen) en twee Spanjaarden wat gegeten. Ik vond ze niet erg leuk, maar ik wou gewoon niet alleen gaan eten.

De volgende dag ben ik naar de Doi Suthep tempel gegaan, een mooie (maar weer met zeer veel goud) beladen tempel ver bovenaan een berg. Ik vond het best mooi, maar het was ook hier erg druk. Het uitzicht over de stad was wel heel gaaf. Ik had gehoord over het mogelijk kunnen volgen van meditatiecursussen in deze tempel, dus ben ik daar wat over gaan vragen aan een monnik. Bij terugkomst in mijn guesthouse heb ik meteen besloten ze te bellen en begin ik morgen voor 8 dagen aan een Vippassana Meditatie cursus, waar het met name draait om het toepassen van 'mindfullness' in je leven en het levensritme van het budhisme. Die avond dus ineens mijn plannen voor Thailand bijgesteld, wat gaan eten met een Indier op de nightmarket en de volgende ochtend met een goed gevulde maag terug naar de tempel!

Ik maak even een vlugge stap naar 8 dagen later. Ik heb de meditatie cursus achter de rug en het was heel zwaar! Niet zozeer omdat het fysiek veel met je doet, maar met name mentaal laat het veel los. Het is tijdens het mediteren niet helemaal de bedoeling dat ja nadenkt, maar op de een of andere manier is dat juist het geen wat er bij mij gebeurt. Ik zal proberen te omschrijven wat ik heb meegemaakt en hoe de dagen in elkaar zaten.

Het begon met de aankomst in de tempel, waar een zeer vriendelijke monnik vroeg of ik witte kleding had. Uhhmm, nee. Dus ik weer snel naar beneden (blij dat ik eindelijk boven was met mijn backpack, 367 traptredes omhoog!) en had een uur om een outfitje bij elkaar te sprokkelen. Gelukkig viel dit allemaal wel mee, maar natuurlijk veel te veel betaald, omdat het hier zo toeristisch is al maar zijn kan. Ik wist al direct dat ik de kleding na de cursus wou schenken aan de tempel, want het ziet er echt niet uit, haha.

Het meditatiecentrum ligt aardig ver onderaan de mooie goude tempel boven. Ik kom daar en zie een paar witte saaie flatgebouwen en een heel klein chapeltje (kerkje). Wel in een mooie omgeving met uitzicht over de stad. Van mijn toegewezen kamer hoef je ook niet veel te verwachten, want meer dan een bed is het niet (waarvan het matras gevuld is met cement geloof ik). Sorry, ik ratel een beetje door in details. Ik leg er even wat tempo in.

De dag begint met 5:00 opstaan en om 5:30 Dhamma-Talk. Dan verteld de monnik die ook onze 'Teacher' is, maar dan als functie van Dhamma, een verhaal met dagelijks een ander levensdoel of concept. Dit is altijd heel mooi, ook al zijn de verhalen wat cliche, over bijvoorbeeld 'geld maakt niet gelukkig' of 'schoonheid zit van binnen' etc., toch verteld hij het vanuit de ogen van een budhist. Dit geloof kijkt zo anders naar het leven, veel vriendelijker, simpel en rustiger.

Daarna is er om 7:00 ontbijt. Wat altijd varieert en ook een traditioneel Thais recept is. Bij wijze van spreken kennen ze hier het concept van een bammetje met kaas of een toastje met jam niet, maar altijd een volledige avondmaaltijd in de ochtend en ook om 11:00 bij de lunch. Dit was de eerste paar dagen wel wennen, maar je moet wel eten, want het is je enige kans op voedsel voor de rest van de dag (na 12:00 gaan de 'verboden uren' in).

Om 13:30 is er altijd een gesprekje met mijn docent over de gang van zaken in het mediteren en krijg je een nieuwe toevoeging op je leerproces en 'huiswerk' mee in de vorm van oefeningen. Dan is er als laatste officiele moment om 18:00 een dagelijks zanguurtje (in het Thai of Budhistisch, i.i.g. geen touw aan vast te knopen). Na 8 dagen zingen krijg ik die liederen over de 'o zo machtige' budha niet meer uit mijn hoofd, haha.

In alle tussentijden is het dus de bedoeling dat je zelfstandig oefent op het mediteren. Kort uitgelegd zijn er 2 varianten (die ik geleerd heb): zittend en lopend mediteren. Lopen is goed te doen en vind ik ook heel fijn en rustgevend. Er zit natuurlijk een hele techniek achter, maar het draait met name om het vinden van goede balans 'in het leven'. Zitten kan ik echter nog steeds niet. Het klinkt misschien als de makkelijkste, maar het vergt erg veel van je concentratievermogen. Ik houd het nooit langer dan 10 min. vol, terwijl ik nu een half uur zou moeten kunnen. Mede omdat mijn benen en onderrug ook zo gaan zeuren na 10 min. Dus Mourik, ik kan nu echt zweven ja! (Ook al is het maar voor 10 minuutjes) :P

Na elke avond om 20:00 naar bed begint de volgende dag weer hetzelfde ritme. Ik vond het erg moeilijk allemaal en ben blij dat het over is, met name 8 dagen niet praten. Maar toch ben ik trots op mezelf dat ik het gedaan heb (en ook heb afgemaakt), want ik had elke dag wel een keer de neiging mijn spullen te pakken en weg te gaan.

Overigens heb ik op 29 nov. ook het geluk gehad dat het Budha-Day was. In plaats van 18:00 zingen in het meditatiecentrum, mochten we met z'n alle (een groep van ong. 10 cursisten) naar de top waar de echte tempel is en een ritueel meemaken van alle monniken die hier wonen in de Doi Suthep (naast ons centrum staan alle huisjes met overal aan de waslijnen schone oranje gewaden). Heel bijzonder, met name omdat wij er ook een kleine rol in mochten meespelen, zoals bijvoorbeeld het mee chanten (zingen). Alle toeristen maken foto's van je, want ja, we lijken net een stel ontsnapte internaatgangers met onze witte kleding, haha.

Het voelt ook als een goede aanzet naar Laos, waar het budhisme nog veel sterker gevolgt wordt. Ik heb nu een veel beter begrip op dit geloof, waar ik erg veel waardering voor heb gekregen en mijn respect gaat uit naar de monniken die dit ritme hun leven lang meedragen.

Mijn volgende plannen? Eerst nog een kookcursus in Chiang Mai geboekt, dus dat wordt heerlijk smullen (althans dat hoop ik dan maar) op Sinterklaas-avond. Ik heb ook net een kaartje gekocht voor Tha Ton, een klein dorpje in het Noordelijke puntje van Thailand (de op 1 na Noordelijkste plek in het land), bijna bij Myanmar dus. Het is hier erg mooi tussen de bergen en aan de Kok rivier. Van hier neem ik de boot over de rivier naar Chiang Rai, waar de bijzondere kunstzinnige witte tempel staat. Vervolgens neem ik de oversteek over de Mekong rivier naar Laos van Chiang Kong naar Huai Xai. Hier moet ik me melden voor de onwijs gave 'Gibbon Experience', 3 daagse trekking, ziplining, boomhut overnachtingen etc. in het Bokeo natuurreservaat. Verder heb ik nog veel meer gepland, maar dat komt later. Zin in!

En een hele fijne Sinterklaas allemaal! Hopelijk zijn onze pietjes nog zwart :P