Doei Laos en Hallo Vietnam!

Jeetje wat is de tijd gevlogen. Soms ging het langzaam, soms weer veel te snel. Nu verlaat ik gewoon Laos al morgen! Dan staat het fantastische Vietnam op het menu, waar ik hoge verwachtingen van heb.

Laat ik maar even beginnen bij de periode na mijn eerste bezoek aan Luang Prabang. Ik heb daar uiteindelijk toch nog 3 nachtjes geslapen, omdat ik met een onwijs leuke groep mensen was. Met deze zelfde mensen, of iig een deel ervan ben ik nog ruim 10 dagen mee doorgetrokken. Dat was heel fijn. Laos heeft voor mij naast de diepe dalen die ziek zijn heten met name heel veel hoogtepunten gehad.

De eerste dag in Luang Prabang zijn we een beetje rond gaan struinen door 'The old Quarter'. Het leuke aan dit stadje is dat er overal Franse invloeden heersen. Je ziet dat niet alleen terug in de architectuur, maar ook in de straatborden, winkels die Franse producten verkopen, een gigantisch Frans consulaat en het leukste vind ik zelf het feit dat je op elke hoek van de straat een Franse baquette kunt krijgen, jummie! Het is hier echt prachtig. Bovenaan een lange klim van de Phu Si mountain staat een Wat (tempel) die een giga groot en mooi uitzicht biedt over de stad. Het is dan direct duidelijk dat je twee kanten hebt: links en rechts van de Mekong rivier. Echter heb ikzelf geen idee waar ik nu zit :P Die zelfde dag wouden we ook nog wat genieten van het weer en zijn we een zwembad op gaan zoeken. Prima badje, waar geen hond zwemt en de mensen alleen komen om lekker te bakken in de Laotiaanse zon. Prima, ik heb echter mijn schaduwplekje gevonden!

Elke avond heb je hier een gigantische nightmarket. Dit is tot nu toe de leukste die ik gezien heb, alhoewel het moelijk is om Chiang Mai te verslaan. We hebben hier een leuk eetkraampje gevonden waar je voor 10.000 kip (€1) je hele bord vol kan proppen met alles wat je lekker vind. Daar houdt ik als Nederlander nou van! Daarna hebben we de beste plek ooit gevonden waar je een biertje kan drinken. Utopia is de plek die ook een vestiging in Rotterdam moet openen. Het is hier zo leuk en sfeervol. Prachtig aan het water en helemaal in hippie-style aangekleed. Het enige nadeel is echter, maar dat geldt voor alle tentjes in deze stad, alles sluit om 23:30. Op 1 plek na, de bowlingbaan. Dus hop om 12 uur 's nachts naar de meest afgelegen plek gereden waar er idd een bowlingbaan was. Dit was echt hilarisch.

De volgende dag zijn we naar de waterval gegaan. Prachtig! Ik heb nog nooit in het echt zulk helder blauw water gezien. Het leek wel nep, zo perfect zag het er uit. Wel heel toeristisch natuurlijk, maar dat was in dit geval niet zo erg. Hierna weer de nightmarket bezocht en afgesloten bij Utopia en een andere locale bar die nog wel open was. Sorry dat ik dit verslag een beetje afraggel, maar het is anders gewoon te veel om op te noemen!

Op naar Vang Vieng! In Laos staat deze plek ook wel bekend als een groot zuipfestijn, partyeiland of het Laotiaanse Chersonisos. Ik vond het prachtig. Allemaal veel te blije mensen die iedereen lief vinden. Het populairste wat je hier kunt doen is Tuben. Dat houdt in dat je met een rubberen band de Mekong rivier afgaat en telkens stopt om een biertje te drinken aan de vele barretjes langs het water. Ik 2012 zijn hier ernstig veel dodelijke ongelukken mee geweest, dus is het nu allemaal wat milder geworden. Wat inhield dat er 'maar' 4 barretjes open waren ipv. 10 ofzo. Het maakte mij allemaal niks uit, want het was evengoed onwijs gezellig! Ik heb dit 2 dagen gedaan. Tussendoor heb ik ook een grot bezocht wat best vet was en gezwommen in 'The Blue Lagoon', een helderblauw zwemmeertje vol chinesen. Haha, heel grappig! Na dit alles kwam het enorme uitkater moment en het keerpunt van mijn gezondheid. Bah, ik werd ziek, niet een klein beetje, maar echt koorts en slapeloosheid. Ik heb niet goed naar mijn lichaam geluisterd en de stomme fout gemaakt om de volgende dag de bus te pakken naar Phonsavan. De koudste plek in Laos... Althans, dat wist ik nog niet.

De busreis naar Phonsavan was gewoonweg verschrikkelijk, ik voelde me te ziek en het duurde allemaal te lang (7 uur). Plus het feit dat na aankomst er ineens een temperatuur hing van maar 5/6 graden, ja, daar was ik natuurlijk niet op voorbereid. Alles was koud, mijn slaapkamer, de restaurants, de winkels, niks maar ook echt nergens kennen ze het fenomeen van een verwarming, dichte ramen en deuren of een vuurtje. Brrrrr. Maargoed, het is natuurlijk niet voor niets dat ik hierheen wou, want deze plek heeft een zeer jonge en heftige geschiedenis. Het is rond de jaren '70 door de Amerikanen elke 8 minuten gebombardeert, 9 jaar lang. Reken dus maar uit hoeveel van die vreselijke dingen gevallen zijn. Het maakt deze plek hierbij dus ook het meest gebombardeerde deel op aarde. Je ziet het ook nog overal terug. De bommen worden hergebruikt als materiaal voor de bouw van huizen, hekwerken, schoolbellen, bbq-pits, etc. Je ziet ze werkelijk overal. Heel imposant.

Een andere reden dat ik deze plek wou bezoeken is voor de 'Plain of Jars'. Een van de grootste archeologische gebieden ter wereld. Het is ook nog steeds niet helemaal duidelijk wat deze mysterieuze betonnen 'tonnen' zijn. Er gaan 2 verhalen de ronde: Het legendarische verhaal dat er 2500 jaar geleden hier mensen woonde die maarliefst 20 meter hoog zijn en dat de 'Jars' voor hun als wijnbekers diende. Of het meer realistische verhaal dat het graven zijn van 2500 jaar oud. Nou mag jij zelf invullen wat je gelooft. Ik denk het eerste. Het beetje enge aan deze plek is ook dat er overal bomkraters zitten. Heel veel jars zijn ernstig toegetakelt. Ook ben je verplicht tussen de witte lijnen te blijven, omdat er nog steeds overal UXO's kunnen liggen (nog niet ontplofte bommen) die helaas tot op de dag van vandaag nog teveel slachtoffers maken, waaronder kinderen in de meerderheid, die vrolijk rondhuppelen en spelen in de open vlakte. Zeer triest.

Ik ben na 2 nachtjes Phonsavan dus ook maar direct weer vertokken naar Luang Prabang. Naar de warmte.. Echter was deze busreis nog erger dan de heenweg. Wat een nachtmerrie, ik kan wel janken als ik eraan terug denk, want ik was zoo ziek en de bus was zo oncomfortabel en onhygienisch. 10 uur lang in de benzinelucht en natuurlijk had ik als enige weer een plek boven het wiel, waardoor ik al die uren met m'n knieen hoog moest zitten. Maargoed, genoeg gezeurd, ik ben wel aangekomen. Na eindelijk een bed te hebben gevonden heb ik letterlijk niks meer gedaan die avond en hopen dat de hevige verkoudheid, bonzende hoofdpijn en keelpijn snel overgaan. Leuke kerstavond was dit!

Met veel geluk ging het de volgende dag al een stuk beter en heb ik heerlijk ontbeten met een crepe (perfect kerstontbijt). Het was kerst en overal was iedereen daar toch druk mee bezig. Mensen liepen met kerstmutsen op, overal werd verlichting opgehangen en de sfeer was heel gezellig druk in de stad. Ik heb de hele middag niet zoveel gedaan, ik moest wel rustig aan doen, dus heb ik maar rustig een beetje gewandelt door de stad en ben ik mijn visa gaan regelen bij de Vietnamese ambassade. Ohja, ik ben ook nog naar het nationaal museum geweest of ookwel de Royal Palace genoemd. Heel bijzonder en zo anders dan de paleizen in Thailand of Nederland! Hier heb ik ook een meisje tegen het lijf gelopen die ik in Chiang Rai al ontmoet had. We besloten die avond toch nog te genieten van kerst en samen uit eten te gaan. Met een echte Italiaans pizza! (Mijn dinergenootje was Italiaans).

Die avond ben ik nog wel naar Utopia gegaan, puur omdat ik niet alleen meer wou zijn. Hele gezellige mensen ontmoet! En zelfs nog wat bekende tegen gekomen. Hierna was het dan toch echt tijd om skype aan te zetten en daar zaten ze dan: mijn hele familie gezellig in oma's huisje gepropt! Dit was heel leuk.

Tweede kerstdag was heerlijk. Lang uitgeslapen en daarna de hele middag niks gedaan in Utopia bij de waterkant. Helemaal prima! Dat had ik ook even nodig. Ondertussen waren ook al mijn zonnebrillen kwijt geraakt dus heb ik nog een enigzins normale zonnebril gevonden die ermee door kon, haha.

De rest van mijn dagen in Luang Prabang waren allemaal een beetje hetzelfde, iets doen overdag en verder een beetje mijn rust nemen om compleet mijn kracht terug te krijgen voor Vietnam. De Tat Sae waterval was bijvoorbeeld wel nog prachtig om te zien en de mensen die ik ontmoet heb waren allemaal zo leuk. Op de 28e ben ik ook nog naar een heeel ini mini klein theater gegaan voor 'Traditional Lao Storytelling'. Dit was echt heel schattig. 2 Mannen vertelde oude mythes en verhalen van de regio Luang Prabang, waar er 1 vertelde en 1 stokoud mannetje begeleidde met muziek. Prachtige en humoristische verhalen.

Heerlijk om even een tijdje te wonen in deze stad. Maar morgen is het dan toch echt zover, 's ochtends vroeg gaat mijn vlucht naar Hanoi, waar het volgende avontuur op me staat te wachten en ik sta te popelen! Gelukkig nieuwjaar allemaal! Het beste voor dit nieuwe jaar en laat ik mijn bijzondere jaar hierbij afsluiten. 2014, je was geweldig!